Focus op kwaliteit dankzij intervisie

Belang van intervisie

Sinds de eerste collega’s deelnamen aan een pilotgroep voor de opleiding POH-GGZ in 2009 bij Fontys, is intervisie een vast onderdeel. Nu, in 2018, zijn er zestien intervisiegroepen. “Wat mij betreft een van de belangrijkste onderdelen in het licht van goede zorgverlening. Ons motto is dan ook al jaren: focus op kwaliteit”, aldus Rudolf Keijzer (algemeen directeur bij Praktijksteun).

Niet alle huisartsen wijzen GGZ-gerelateerde klachten als eerste aan wanneer ze wordt gevraagd naar wat het leukste onderdeel van het werk is. “Hierdoor is het goed mogelijk dat je als POH-GGZ binnen de huisartsenpraktijk niet op het niveau kan overleggen of sparren, wat je wellicht voorheen in de GGZ-instelling wel kon in je multidisciplinaire GGZ-team”, aldus Rudolf. In dit laatste zit ook het tweede aspect verscholen, betoogt hij. “Een POH-GGZ werkt in de basis veel solistisch, er is geen multidisciplinair behandelteam. Natuurlijk, via consultatie, MDO en casuïstiekoverleg is er veel ruimte tot overleg en sparren met experts van buiten de praktijk, maar in de basis voert de POH-GGZ zelfstandig zijn of haar werk uit”.

Zelfreflectie als belangrijkste instrument

“Veel collega’s heb ik zelf nog mogen ontmoeten in één van de sollicitatiegesprekken. Eén van mijn standaard vragen ging dan over het vermogen tot zelfreflectie. Dit zie ik als een van de belangrijke instrumenten, en één waarin ik denk dat onze groep collega’s gemiddeld beter uit de verf komt dan de landelijke standaard”, aldus Rudolf. Kritisch naar jezelf kijken, je leergierig opstellen en feedback geven en krijgen van collega’s is van belang om de kwaliteit van de huisartsenzorg en haar POH-GGZ te verbeteren.

“Zelfreflectie en daarmee het vermogen om je lerend op te stellen, dát is de sleutel naar het kunnen blijven invoegen bij je cliënt binnen de kaders van de huisartsenzorg.” – Rudolf Keijzer

Veilige omgeving

Een goede en veilige intervisiesetting creëer je door de werkwijze enigszins stabiel te houden, jaarlijks te evalueren en zo mogelijk een vaste groep voor enige tijd aan te houden. Rudolf: “Je merkt ook dat zodra we een wisseling of uitbreiding van een groep hebben, dat dit als verstorend wordt ervaren in het proces. Niet altijd, zeker niet, en soms heeft een groep veel pech wanneer het wisselen ineens veel mensen betreft, of een paar keer achter elkaar gebeurt. Hier is begrip voor, en het uitgangspunt is dan ook om de groep de ruimte te geven het meeste uit de intervisie te kunnen halen. Dit laatste betekent vaak simpelweg dat het creëren van een veilige omgeving voor intervisie een basisvoorwaarde is.”