Terug naar overzicht

Rubriek: 'Een dagje in de praktijk met een POH-GGZ Jeugd'

“Het is november, tien voor acht in de ochtend als ik de huisartsenpraktijk binnenloop. Hier werkt collega Marieke Bakermans als POH-GGZ Jeugd. Marieke is sinds 1 maart 2019 in dienst bij Praktijksteun en werkt voor twee dagen per week in de pilot POH-GGZ Jeugd bij vier huisartsenpraktijken. Deze pilot is ontstaan in samenwerking tussen de gemeenten, huisartsen, zorgverzekeraar CZ en Praktijksteun”, begint Carolien Oerlemans.

Meerwaarde

Carolien: “We beginnen ons gesprek lachend, als we nog even terugdenken aan begin november. Marieke had toen samen met één van de huisartsen een interview met een journalist van het Eindhovens Dagblad. De journalist had gehoord over de pilot en wilde daar wel wat meer over weten. Het is natuurlijk de kunst om een beschrijving van je werk en functie op een goede en volledige manier over te brengen aan een journalist. Zodat het op een juiste manier wordt verwoord en de meerwaarde van de functie wordt onderstreept in het artikel. We zijn best tevreden over het uiteindelijke artikel.

Jeugdigen

Marieke start haar spreekuur met een vervolgconsult met een meisje van 16 jaar dat naar haar doorverwezen is met somberheidsklachten. Het intakegesprek met haar vader erbij verliep vrij moeizaam. Haar vader stak vooral in op zware behandeling, echter het meisje zelf stond niet open voor een doorverwijzing. Dit was voor haar een te grote stap. Tijdens het gesprek zie ik een onzekere en kwetsbare jonge vrouw, die veel moeite heeft om haar gedachten onder woorden te brengen. Ze voelt geen aansluiting bij haar klasgenoten en ook het goede contact met een jongen uit haar klas is stuk gelopen. Ze voelt zich alleen in de klas, durft geen actie te ondernemen en is bang voor de eventuele gevolgen als ze dat wel zou doen. In dit gesprek zie ik gelijk waarom het zo belangrijk is om in dit soort gesprekken als POH-GGZ de affiniteit te hebben met jeugd. Door het stellen van de juiste vragen en het creëren van een veilige sfeer, weet Marieke toch een ingang te creëren en het meisje aan het denken te zetten over het verband tussen haar gedachten, gevoelens en gedrag. Of het bij het meisje tot actie gaat leiden is de vraag, maar ze geeft wel aan dat ze het fijn vindt om even haar verhaal te kunnen doen.

Aandacht
De tweede afspraak van deze morgen is ook een vervolgconsult. Dit keer met een jongeman van 17 jaar die continu een gevoel van stress, chaos en onrust ervaarde. In eerdere gesprekken heeft hij bij Marieke aangegeven dat hij moeite had met het overzicht te houden, dat hij rusteloos was, maar ook af en toe impulsief kon reageren. Marieke heeft bij hem een vragenlijst afgenomen en daaruit kwam naar voren dat hij hoog scoorde op onder andere concentratie- en aandachtsproblemen. Op advies van Marieke heeft de jongen de afgelopen twee weken al zijn afspraken genoteerd in zijn agenda in zijn telefoon. Tijdens dit gesprek geeft hij aan dat dit hem al zeker heeft geholpen. Hij hoeft minder in zijn hoofd op te slaan en is geen afspraken meer vergeten of te laat gekomen. Daarnaast is hij gestopt met een bijbaantje doordeweeks. Hij werkt nu alleen nog maar in het weekend en dat geeft hem ook wat meer rust. Voor de volgende afspraak mag hij aan de slag gaan met een e-healthmodule.

Psychisch of somatisch

Na een koffiepauze, samen met de andere collega’s van de huisartsenpraktijk, mag ik nog meekijken en -luisteren met een intakegesprek met een meisje van 14 jaar en haar moeder. Bij het meisje is een vermoeden van een eetstoornis. Het blijkt een lastige casus, waarbij na het intakegesprek niet gelijk heel duidelijk is of dat de klachten een somatische oorzaak hebben of dat er ook een psychische component speelt. In de middag zal het meisje nog terugkomen bij de huisarts voor een aanvullend lichamelijk en bloedonderzoek. Voor die tijd zal Marieke haar bevindingen nog met de desbetreffende huisarts bespreken om het verdere vervolg te kunnen bepalen.”

Beter beeld

Marieke: “Naast dat ik het gezellig vond dat Carolien een ochtendje mee kwam kijken in de praktijk, was het ook nog nuttig, doordat ze me een paar vragen stelde en ideeën met me deelde die mij ook weer op ideeën bracht. Daarnaast vind ik het heel goed te merken dat onze collega’s van het hoofdkantoor ook meelopen in de huisartsenpraktijken om zo een nog beter beeld te krijgen van de werkzaamheden van een POH-GGZ, echt een kracht van Praktijksteun vind ik.” Carolien: “Wat mij is opgevallen tijdens deze leerzame ochtend, is de open en veilige sfeer die Marieke tijdens haar gesprekken weet te creëren met haar patiënten. Maar ook dat jeugdigen het heel lastig vinden om hun gevoelens onder woorden te brengen of uit te spreken. Dat benadrukt het belang van het goed uitvragen van de problemen, want geestelijke gezondheidsklachten bij jeugdigen zijn soms lastig te herkennen. Marieke vertelt mij nog hoe leuk en leerzaam ze de diversiteit van de problematiek vindt. Ook wordt tijdens deze ochtend mij meer duidelijk dat de weg naar zwaardere zorg niet altijd wenselijk of nodig is. En dat het laagdrempelige en vertrouwde van een huisartsenpraktijk ook een rol speelt, waarom een ouder niet de stap naar bijvoorbeeld het Sociaal Team zet.”